یکی از مهمترین اجزای هر فعالیت اقتصادی فراهم کردن منابع مالی موردنیاز است که این منابع را میتوان از محل حقوق صاحبان سهام یا بدهی تأمین کرد. در همین راستا یکی از وظایف مدیران مالی در شرکتها تضمین بهترین ترکیب منابع تأمین مالی یا به عبارت دیگر ساختار سرمایه میباشد و تصمیمات اتخاذ شده در این زمینه در راستای افزایش ارزش شرکت است. موضوع ساختار سرمایه از جمله مسائلی است که تاکنون تحقیقات و آزمونهای زیادی بر روی آن انجام شده است و در حال حاضر نیز تحقیقات نظری و بررسیهای تجربی در مورد آن ادامه دارد. اطلاعات موردنیاز توسط نرمافزار از پایگاههای اطلاعاتی بورس و اوراق بهادار تهران استخراج گردیده است. نتایج حاصل از واریانس یکطرفه و رگرسیون تفاوتهای قابل توجه و معناداری را در میان شرکتهای نمونه با توجه به فرصتهای رشد، اندازه، نقدینگی و سن به عنوان عوامل ساختار سرمایه را نشان میدهد. شرکتهایی که دارای بیشترین رشد در دارایی از محل بدهی میباشند دارای کمترین نقدینگی هستند. بروز مشکل نقدینگی باعث نقصان ساختار مالی شرکت گردیده و نقصان ساختار مالی بر ساختار عملیاتی شرکت اثر گذاشته و عملکرد شرکت را کاهش میدهد. این فرآیند به صورت دیالکتیک نقصان در ساختار مالی و عملیاتی تکرار میشود تا شرکت به ورشکستگی و انحلال دچار گردد. کمک به سرمایهگذاران و اعتباردهندگان در جهت تشخیص چگونگی رابطه بین عوامل ساختار سرمایه و تأثیر آنها برای ارزیابی و تجزیه و تحلیل مالی شرکتها از اهداف کلی این تحقیق است تا از این طریق، درک و پیشبینی توانایی شرکتها در عملکرد مالی برای افراد ذینفع آسانتر گردد.
)