1
استادیار گروه حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه
2
دانشجوی دکتری حسابداری
3
دانشجوی دکتری حسابداری مربی گروه حسابداری دانشگاه پیام نور
چکیده
توجه به عامل برنامه‌ریزی و تعیین اهداف سازمان بدون توجه به عامل بهایابی عملاً امری ناممکن میباشد. میزان دسترسی به اهداف و برنامه‌های سازمان و فرآیندهای آن به تنهایی گویای عملکرد بهره‌وری سازمانها نمیباشد. سامانه بهایابی بر مبنای فعالیت زمانگرا فرآیند بهایابی برای تخصیص هزینههای منابع به طور مستقیم به محصولات و خدمات میباشد. هدف از پژوهش حاضر مطالعه موانع به‌کارگیری سامانه بهایابی بر مبنای فعالیت زمانگرا در صنایع تولیدی اردبیل میباشد. به این منظور اطلاعات 42 شرکت تولیدی برای سال مالی 1393 به‌کار گرفته شده است. اطلاعات موردنیاز به وسیله پرسشنامه طیف لیکرت جمع‌آوری گردیده است. فرضیه‌های پژوهش با استفاده از آزمونهای t تک متغیره برای رد یا تأیید آنها مورد واکاوی قرار گرفته است. یافتههای پژوهش بیانگر آن است که نبود فرهنگ لازم در مدیران مانعی برای استقرار این سامانه است و فرضیه‌های آشنا نبودن مدیران مالی با تکنیکهای نوین، نبودن زمانسنجی برای محصولات، نبود سامانه اطلاعاتی مناسب، پایین آمدن پرداخت حق بهره‌وری مورد تأیید قرار نگرفت.
)