2
دانشجوی دکترای حسابداری و مدرس مدعو دانشگاه پیام نور
چکیده
سرمایهگذاری و تشکیل پرتفوی بهینه از مهمترین مسائل روز مدیریت مالی و حسابداری محسوب می‌شود. در این تحقیق سعی شده تا ضمن آزمون همبستگی معکوس بین تعداد سهام تشکیلدهنده پرتفوی و ریسک آن، حد بهینه متنوعسازی پرتفوی جهت حداقل کردن ریسک را برای سرمایهگذاران کوتاهمدت و بلندمدت حاضر در بورس اوراق بهادار تهران تعیین کنیم. برای این منظور با جمعآوری اطلاعات تاریخی سهام در طی یک دوره شش ساله از 1384 تا 1389 مبادرت به شبیهسازی پرتفوی‌های مختلف کردهایم. بعد از طریق آزمون فرض‌های متعدد به بررسی رابطه معکوس تعداد سهام تشکیلدهنده پرتفوی و ریسک پرتفوی پرداخته و حد بهینه تعداد سهام تشکیل دهنده پرتفوی را برای دو دسته مختلف سرمایهگذاران به دست آوردهایم. در این تحقیق به این نتیجه رسیدیم که برای جامعه آماری تحقیق و نمونه‌های انتخاب شده آن، که تعداد 40 سهم است، باید برای سرمایهگذاری‌های کوتاهمدت به حداکثر متنوعسازی دست بزنیم (38سهم) و برای سرمایهگذاری‌های بلندمدت بهتر است که حداکثر 34 سهم را در سبد سهام خود قرار دهیم تا به مطلوبیت موردنظر دست یابیم. در پایان تحقیق نیز پیشنهاداتی برای ادامه روند این تحقیق ارائه دادیم، به خصوص انجام تحقیق مشابه با در نظر گرفتن حجم سرمایه سرمایهگذاران، که به نظر می‌رسد در بورس اوراق بهادار تهران عامل تعیینکنندهای باشد.
)